Рубрика: Без рубрики, Մուտքի ճամբար

Մուտք մանկավարժական ճամբար

․․․․․․Եթե ուսուցիչը սերը ունի միայն գործի նկատմամբ, նա լավ ուսուցիչ կլինի։ Եթե ուսուցիչը սեր ունի միայն աշակերտի նկատմամբ, ինչպես հայրը, մայրը, նա ավելի լավ կլինի այն ուսուցչից, որը կարդացել է բոլոր գրքերը, բայց չունի սեր ոչ գործի, ոչ էլ աշակերտի նկատմամբ։ Երբ ուսուցիչն իր մեջ մարմնավորում է սեր գործի և աշակերտի նկատմամաբ, նա է կատարյալ ուսուցիչը։

Լև Տոլստոյ

Օրը սկսվեց  Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրի կողմից ներկայացված պլանի։ Արդեն մեկ տարի է աշխատում եմ Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրում և երկրորդ անգամ եմ անցնում մանկավարժական մուտքի ճամբար։Ուրախ եմ, որ նորից եմ անցնում, քանի որ ամեն  անգամ ձեռք ես բերում նոր գիտելիքներ և, որ ամենակարևորն է ընկերներ։

Եղանք Հյուսիսային և Մայր դպրոցում։ Շրջեցինք դպրոցներով ընկեր Շամիրամը նորեկներին ներկայացրեց   կրթահամալիրի հեղինակային կրթական ծրագիրը։

Այսօր Ջուլիետտա Ղազարյանի հետ սովորեցինք «Բաղը քաղինք», «Քաղենք խաղող» երգերը և«Բուլուլ», «Թաշկինակներով պար» ազգային պարերը։

 

Մի փոքր հանգստից հետո ընկեր Հասմիկի օգնությամբ սկեսինք աշխատել  իմ շատ սիրելի  նյութի՝ կավի հետ։ Պատրաստեցինք հետաքրքիր զարդեր։

Մեր ճամբարային օրը ավարտվեց մարմնամարզության դասով։ Ընկեր Հասմիկի հետ խաղացինք սեղանի թենիս։ Մեր խմբում գրեթե բոլորս կարողացանք լավ խաղալ,  այդ պատճառով էլ պարապմունքը անցավ շատ հետաքրքիր և ակտիվ:
Рубрика: Без рубрики, Մարզական, Ամառային ճամբար, Կամավորական աշխատանք

Ճամբարային ուրախ օր

Մեր ճամբարային օրերը անցնում են շատ հետաքրքիր։ Իհարկե օրը սկսում ենք շրջակա միջավայրի մաքրությամբ և ծաղրիկների խնամքով։

Читать далее «Ճամբարային ուրախ օր»

Рубрика: Без рубрики, Ինքնակրթություն

Հենրի Միլեր «Խեցգետնի արևադարձը»

Արվեստագետը միշտ էլ մենակ է, եթե, իրոք, արվեստագետ է: Միակ բանը, որ պետք է արվեստագետին, մենությունն է:

Մեջբերումներ գրքից․

  • Կյանքն ամենուր շարունակվում է: Կյանքը միշտ էլ շարունակվում է: Երևի ուր էլ գնամ, դրամա է: Մարդիկ ոջիլների պես են. մտնում են մաշկիդ տակ և տեղավորվում: Քորվում ու քորվում ես արյունոտվելու աստիճանի, բայց անզոր ես ընդմիշտ ազատվել ոջիլներից: Ամեն տեղ էլ, ուր գնում եմ, մարդիկ իրենց կյանքը խառնաշփոթ են դարձնում: Ամեն մեկը իր անձնական ողբերգությունն ունի: Դժբախտությունը, տաղտուկը, վիշտը, ինքնասպանության միտքը հիմա արյան մեջ են: Մթնոլորտը հագեցած է աղետի, հուսալքման, ապարդյունության շնչով: Քորվիր ու քորվիր, մինչև  որ մաշկահան լինես: Ինչևէ, դա առույգություն է տալիս ինձ: Վհատվելու կամ ընկճվելու փոխարեն հաճույք եմ ստանում: Ես նորանոր աղետների, ավելի մեծ փորձանքների, ավելի տպավորիչ ձախողումների եմ կարոտ: Թող աշխարհը փուլ գա, թող բոլորը քորվեն մահու չափ:
  • — Ամենազո՜ր Աստված, այս ի՞նչ օրն եմ ընկել: Մարդիկ, դուք ի՞նչ իրավունք ունեք իմ կյանքը տակնուվրա անել, գողանալ ժամանակս, փորփրել հոգիս, ծծել մտքերս, ինձ դարձնել ձեր ընկերակիցը, մտերիմն ու տեղեկատու բյուրոն: Ու՞մ տեղն եք դրել ինձ: Վարձու զվարճաբա՞ն եմ, որն ամեն երեկո պարտավոր է ինտելեկտուալ ֆարս խաղալ ձեր անմիտ քիթումռութների առաջ: Ստրու՞կ եմ, որին գնել ու պահում են ձեզ նման դատարկապորտների դիմաց սողալու և իր ամբողջ կարեցածն ու իմացածը ձեր ոտքերի տակ դնելու համար: Հասարակաց տան աղջի՞կ եմ, որը պետք է փեշը բարձրացնի կամ շապիկը հանի թանկ կոստյում հագած առաջին իսկ տղամարդու պահանջով:
    Ես մի մարդ եմ, ով կուզենար հերոսական կյանքով ապրել և աշխարհը, իր տեսակետից, ավելի տանելի դարձնել: Եթե թուլության, թալկացման, նեղության պահին ազատություն եմ տվել զգացմունքներիս` բառերի մեջ սառած հրկեզ ցասմանը, պատկերներում դրոշմված կրքոտ երազանքին, խնդրեմ, ընդունեք` ինչպես կուզեք… բայց ինձ հանգի՛ստ թողեք:
    Ես ազատ մարդ եմ և ազատությանս կարիքն ունեմ: Ես պետք է մենակ լինեմ: Պետք է առանձնության մեջ մտորեմ ամոթիս և հուսահատությանս մասին: Արևն ու փողոցների սալարկը ինձ հարկավոր են առանց ուղեկիցների, առանց խոսքուզրույցի,  ես պետք է ինքս ինձ հետ առանձին մնամ, միայն սրտիս երաժշտության ուղեկցությամբ: Ի՞նչ եք ուզում ինձնից: Երբ ասելիք ունեմ, տպագրում եմ: Երբ տալիք ունեմ, տալիս եմ: Ձեր քննախույզ հետաքրքրասիրությունից սիրտս խառնու՜մ է: Ձեր գովաբանությունները նվաստացնու՜մ են ինձ: Ձեր թեյը թունավո՜ր է: Ես ոչ ոքի ոչինչ պարտք չեմ: Միայն Աստծու առաջ եմ պատասխանատու, եթե Նա գոյություն ունի՛:-Պապին
  • Արվեստի էությունն էլ հենց մինչև վերջ գնալն է: