4.3 դասարանի սովորողների հետ այցելեցինք Մատենադարան:
Մատենադարանը աշխարհի հնագույն և հարուստ ձեռագրատներից է։ Այստեղ պահպանվում են շուրջ 23000 ձեռագրեր, հմայիլներ, պատառիկներ և 300 000 արխիվային փաստաթուղթ, որոնք ընդգրկում են հայ հին և միջնադարյան գիտության ու մշակույթի գրեթե բոլոր բնագավառները:
Սովորողները շատ հետաքրքրված էին, հեռացանք բազում նոր գիտելիքներով:
Թթուդրիկը մեր սիրելի ծեսերից է: Սիրով և հավեսով ենք նախապատրաստվում: Նախ պատրաստեցինք թթվի հերոսներին, այնուհետև գրեցինք անհրաժեշտ մթերքի ցանկը և երգով, խաղով, շուտասելուկներ հորինել-ասելով գնացինք գնումների:Գնեցինք անհրաժեշտ մթերքն ու եկանք լվանալու, այնուհետև ընկեր Գրետայի հետ զրուցեցինք թե ինչ մթերքներ ենք գնել, քանի կիլոգրամ է, մաթեմատիկական հաշվումներ կատարեցինք։
Նոյեմբերի 18-ին իրականացրեցինք մեր հերթական ճամփորդությունը: ճամփորդությունն այս անգամ քաղաքի մեջ էր: Գնացինք Սորւբ Սարգիս եկեղեցի, մոմ վառեցինք, մեր աղոթքն ուղղեցինք առ աստված, այնուհետև քայլեցինք գնացքի ճանապարհով: Աշունն իր տարերքի մեջ էր, երեխաները տերևաթաթախ՝ խաղով, երգով, ասմունքով հասան գնացքի մոտ: Նստեցինք գնացքը և որոշեցինք նկարել Մանկական երկաթուղու աշունը:
Այս տարվա աշունը տարբերվում է իր գեղեցկությամբ։ Արևային պայծառ օրերին, ճամբարակաների հետ կոտրեցինք Արատեսյան անուշահամ ընկույզները։ Որոնք շուտով քաղցրահամ շարոնց են դառնալու։
Սոնա Սարգսյանի նախագծով մարզա-հայրենագիտական ճամփորդություն ունեցանք դեպի ՝ Թալին։ Մենք սեբաստացիներս շատ ենք սիրում ճամփորդել, բացահայտել նոր վայրեր և իհարկե ձեռք բերել ընկերներ։ Այս անգամ իր հյուրընկալ դռներն էր բացել, Թաթուլ գյուղի միջնակարգ դպրոցը։ Մինչ դպրոց հասնելը հայրենագիտական կանգառ ունեցանք Արուճի քարվանտանը։ Խոսեցինք քարվանատան նշանակության և պատմության մասին։
Ճամբարականին անհրաժեշտ իրեր՝ ուսապարկ տաք հագուստ/փոխնորդ տաբատ, գուլպա/ ձեռնոց, շարֆ սահնակ, ձնագնդի սարքելու մկրատ, դահուկ բրդուճներ, թերմոսով թեյ ախտահանիչ միջոց թաց և չոր անձեռոցիկներ անհատական դեղատուփիկ/սանտավիկ, պերեկիս, բամբակ, անհատական ալերգիայի բժշկի ցուցումով հաբ/
Մարզական գույքը վերցնելու ենք Արևմտյան դպրոցից՝ սահնակ, դահուկ, սահելու մարզական փուչիկներ
Մաշտոցի անվան Մատենադարանում պահվող ձեռագիր մատյանների էջերին վառ կարմիր գույնի շատ գեղեցիկ մանրանկարներ կան: Դրանց գույներն այնքան պայծառ են, որ թվում է, թե նկարվել են բոլորովին վերջերս, այլ ոչ թե դարեր առաջ: Այդ նկարների համար օգտագործված ներկը ստացել են փոքրիկ միջատից, որը հայտնի է հայկական որդան կարմիր անունով: Այն տարածված է եղել Արարատյան դաշտում:
Հայկական որդան կարմիրը համարվել է աշխարհի ամենագեղեցիկ ներկերից մեկը: Այն կոչվել է «արքայական ծիրանի», քանի որ դրանով էին ներկում արքայական հանդերձները: Այս ներկով է դրվել «կարմիր թանաքով» ստորագրությունը, որն արքաների և կաթողիկոսների մենաշնորհն էր:Նրանից պատրաստում էին նաև հակաբորբոքային և ջերմիջեցնող դեղամիջոցներ:
Որդան կարմիրի ներկատներ են եղել Արտաշատ ու Դվին քաղաքներում: 13-րդ դարից սկսած որդան կարմիր ներկի արդյունահանումը նվազում է, ապա՝ դադարում: Հետագայում միջատից ներկ ստանալու եղանակները մոռացվում են: Այժմ փորձեր են արվում վերականգնելու դրանք: Գաղտնիքը, սակայն, դեռևս լրիվ վերծանված չէ:Որդան կարմիրը պահպանվում է [1] արգելոցում՝ Արազափ գյուղի մոտ, սակայն արգելոցը չի ապահովում միջատի լիարժեք պահպանությունը։
Այս միջատի արուն և էգը միմյանցից զգալիորեն տարբերվում են: Արուն ավելի նման է չափերով մեծ մոծակի, իսկ էգը՝ թրթուռի: